Ik ga naar Zwitserland voor een vergadering en omdat Schiphol momenteel een zooitje is kies ik voor een alternatief: de nachttrein naar Zürich (“Night Jet”) en vandaar uit verder naar Lugano. Het klinkt best aanlokkelijk: een éénpersoonscoupé met bed, kost toch al snel €340 enkele reis maar dan kan je wel lekker slapen en je hebt weinig (vlieg)stress. Dat is ook wat waard. Het nachttreinennet is in Europa weer populair aan het worden en het wordt ook uitgebreid (https://natuurenmilieu.nl/doe-mee/reizen/vijf-keer-op-citytrip-met-nachttreinen-in-europa/), zal wel een duurzaamheidsdingetje zijn. Vliegen is tenslotte ook geen pretje meer tegenwoordig.
In Utrecht stap ik op de trein van 21:03 uur, geplande aankomst in Zürich 8:05 uur. De slaapwagons zien er oud uit en zo is het interieur ook wel een beetje, en ook best wel krap: met je knieën zit je nét niet tegen de bedrand aan, maar wel tegen een ongemnakkelijk geplaatste tafelpoot. Een langer persoon dan ikzelf zou hier wel een probleem hebben. Je hebt dan weer wél een eigen wastafeltje en alles bij elkaar heeft het toch wel iets. De eersteklaswagons zien er overigens prima uit, maar goed, dan moet je dus wel de hele nacht zitten als je naar Zürich gaat.
Al snel komt de nogal norse conducteur vragen wat ik voor ontbijt wil. Er is een hele waslijst beschikbaar waarvan je zes items mag selecteren. Een kuipje boter telt overigens al als één item. Mijn keuze is snel gemaakt. In het welkomstpakketje aan boord niet het eerder beloofde aperitiefje in de vorm van een klein flesje sparkling wine, maar wel een papieren tasje met slippers, een flesje water, wat nootjes, wat snoepjes en een set oordopjes. En een mini-handdoekje, waarmee ik morgenochtend mijn gezicht kan afdrogen in mijn privé badkamertje.
Er is geen Wifi (dat is geen probleem verder: daar kan ik mijn telefoon voor gebruiken) en geen elektriciteit in de coupé, maar wel stopcontacten. Dat is niet heel handig, aangezien ik toch altijd wat elektrische spullen meesjouw die continu moeten worden opgeladen. Los daarvan zijn ze onhandig geplaats, de lader van mijn MacBook past er niet in door gebrek aan ruimte.
Om 23:03 zijn we in Oberhausen en de man in de coupé naast me slaapt inmiddels en kan ik duidelijk horen snurken. Ineens is er wél elektriciteit, de airco gaat aan en het wordt direct frisser in de coupé. Ik kan ook (gezelligere) lampen aan doen. Tegen twaalven poets ik mijn tanden en ga naar bed. Maar van slapen komt het nauwelijks; de voortdurend schokkende trein, het lawaai en ook mijn allergie speelt op. Half wakker, half slapend maak ik toch de hele trip min of meer bewust mee.
Niet verrassend voel ik me ’s ochtends niet optimaal. Je kunt ook niet douchen (dat helpt altijd wel) en het ontbijt is wat aan de magere kant. De trein is bijna een uur te laat in Zürich, waardoor ik mijn aansluiting naar Lugano mis. Dat is overigens ook nog eens bijna twee uur in de trein, dus om te zeggen dat je dankzij de nachttrein fris en fruitig op je bestemming aankomt: nou nee. Bovendien kun je natuurlijk pas rond 15:00 je hotelkamer in. Maar goed het weer in Lugano is prachtig, de stad lijkt op het eerste gezicht ook prachtig, en ik heb wat te doen die dag (vergaderen), en ’s avonds is er een prima en gezellig diner met de deelnemers aan de conferentie waar mijn vergadering onderdeel van uit maakt, dus uiteindelijk is alles toch goed.